30/43 Yine de, daha yeni ebeveyn olmuşlardır Narrative Jesus ve Maria, ilişkilerinde zor bir dönemden geçen bir çifttir. Yeni hayatlarını şekillendirmek için yeni bir sehpa almaya karar verirler. Varlıklarını değiştirecek bir karardır bu.. Tüm film 10 gün boyunca çekilmiştir Satıcı: Cam kırılmaz, bu yüzden masanız sonsuza kadar dayanır.. Half in the Bag: Top 10 Horror Movies (2024) Part 1 (2024) filminde yer almıştır. Maria (Estefania de los Santos) ve Jesus Barobia (David Pareja), Cayetano adında yeni doğmuş bir erkek bebeğin ebeveynleridir. Film, korkuyu tasvir etmede gerçekten korkunç olanlardan biri ve trajediyle harmanlanmış, bakması imkansız olduğu kadar mide bulandırıcı olan mutlak karanlık bir mizah anlayışına sahip Yeni bir sehpa satın alırken, Maria ve Jesus arasında satıcının gösterdiği sehpa yüzünden bir tartışma çıkar ve içinde biriken kızgınlıktan dolayı Jesus, Cehennem gibi bir gün için itici güç görevi görecek olan sehpayı satın alır.The Coffee Table, Cris Borobia ile birlikte yazan Caye Casas’ın yönettiği 2022 yapımı İspanyol korku trajikomedisidir. Casas röportajlarında, hayaletler, katiller veya canavarlar gibi geleneksel korku yollarından ziyade gerçek hayatın acımasızlığı etrafında şekillenecek bir korku filmi fikri olduğunu ve filmi düşük bütçeyle bir arkadaşının evinde 10 gün boyunca çektiğini belirtti. Filmde tam olarak ne olduğunu söyleyemem çünkü deneyimin büyük bir kısmı, bir sehpa gibi görünüşte zararsız bir şeyin nasıl en kötü olası senaryoya dönüşen böylesine kabus gibi bir olaylar dizisine yol açabileceğini görmekten ibaret. Birçok açıdan, açılış perdesi neredeyse bir bombanın fitilinin yavaşça yanarak tutuşmasını izlemek gibi, ikinci ve üçüncü perdeler ise bizi tamamen sonuçların içinden geçiriyor Estefania de los Santos ve David Pareja ana karakterler olarak gerçekten iyiler ve ikisi de daha fazla tanıdıkça muhtemelen bir araya gelmemeleri gereken bir çifti göstermede iyi bir iş çıkarıyorlar. Bu midenizi bulandıracak bir film ve posterin vaat ettiği gibi kesinlikle kanlı ve çirkin olsa da, gerçek korku bazen en kötü korkunun kötü niyetli bir güç değil, ilk elden görene kadar hayal bile edemeyeceğiniz korkunç sonuçlara yol açan görünüşte zararsız kararların kaçınılmaz sonucu olduğu imasında yatıyor. The Coffee Table’ı beğendiğimi söylemek muhtemelen yanlış bir ifade olurdu, ancak aynı zamanda son birkaç gündür onu aklımdan çıkaramıyorum çünkü beni varlığımın özüne ulaşan bir şekilde şok etti. Bu, inişli çıkışlı bir heyecandan çok, sizi yalnızca orada olduğunu bilmediğiniz için değil, aynı zamanda hayal edebileceğinizden daha soğuk ve karanlık hissettirdiği için de sarsan varoluşsal dehşet dolu Pandora’nın Kutusu’nun kilidini açan bir anahtar olan türden bir korku filmi
